اعتماد به نفس

 «اعتماد به نفس» و عزت نفس یک باور درونی است که رسیدن به آن زمینه پیشرفت و دستیابی به هدف را فراهم می‌کند.

برای رسیدن به موفقیت، نیاز داری خود و توانایی‌هایت را باور کنی.
این که من ذاتا اعتماد به نفس ندارم، یک باور غلط است!
هر فردی در هر شرایطی می‌تواند این حس را در خود تقویت کند و به خود باوری برسد.
  به کارگیری نکات زیر می‌تواند در تقویت اعتماد به نفس موثر باشد:
1) اگر شناخت صحیحی از توانایی‌ها، استعدادها، خصوصیات و نقاط قوتت داشته باشی، به خود باوری خواهی رسید و می‌توانی با انتخاب محیط‌های مناسب، استعدادهایت را شکوفا کنی.
2) سعی کن بیش‌تر از هر کسی به قدرت و توانایی‌های خود تکیه کنی و تا آن‌جا که می‌توانی خود را از وابستگی به دیگران رها کنی.
3) نقطه ضعف‌ها و محدودیت‌ها را بشناس؛ بپذیر و به کمک یک فرد آگاه، مشاور یا خانواده، آن‌ها را به حداقل برسان.
4) امروز خود را با دیروز مقایسه کن! شرایط و توانایی‌های افراد متفاوت است، بنابراین مقایسه با دیگران کار بیهوده‌ای است.
5) به جای غرق شدن در افکار منفی و زمزمه کردن دائم «من نمی‌توانم»، فعل «توانستن» را صرف کن و با اراده و پشتکار تا انتهای راه پیش برو.
6) اینکه دائم به خود تلقین کنی که اعتماد به نفس ندارم، رفته رفته ملکه ذهنت می‌شود و تو را از رسیدن به هدف باز می‌دارد.
7) موفقیت‌هایت را هرچند کوچک، بارها و بارها در ذهن مرور کن و به افکار مثبت بیندیش.
8) اجاز نده که تجربه‌های ناموفق و ترس از شکست مانع پیشرفتت شود و تو را از تجربه‌های جدید باز دارد.
9) سعی کن توقعاتت در حد توانت باشد و از ایده‌آل‌گرایی دوری کن. سیر کردن در رویاها تو را از انجام کارهای کوچک نیز باز می‌دارد.
10) از به عهده گرفتن مسئولیت نترس و آن را به بهترین نحو انجام بده.
11) در بحث‌های گروهی شرکت کن. با اعتماد به نفس نظر خود را بیان کن و از عقایت دفاع کن.
12) شرکت در بازی‌های گروهی، مسابقات، ورزش‌های تیمی و کارهای حجمی برای تقویت حس اعتماد به نفس موثر است.
13) شکست‌هایت را ریشه‌یابی کن و به دنبال بهانه برای توجیه و یافتن مقصر نباش.
14) فراموش نکن مادامی که خود را باور نکنی، دیگران باورت نخواهند کرد!

والدین بخوانند:
بدون شک داشتن فرزندی با اعتماد به نفس، قوی و مستقل، خواسته هر پدر و مادری است. اما گاهی رفتارهای نادرست والدین و برخورد ناصحیح با فرزندان، تمام حس خودباوری و اعتماد به نفس را از آن‌ها می‌گیرد. شما والدین عزیز باید بپذیرید که نوع برخورد و تربیت شما در شکل‌گیری شخصیت فرزندتان کاملا دخیل است.
اگر فرزند شما دارای اعتماد به نفس مطلوبی است این نشانه‌ها را در او می‌بینید:
1- معمولا فرزندانی که اعتماد به نفس بالایی دارند، در اکثر زمینه‌ها مستقل عمل می‌کنند و خود را وابسته و نیازمند به والدین یا اطرافیان نمی‌بینند.
2- مسئولیت‌پذیر هستند و اگر وظیفه‌ای به آن‌ها واگذار شود، سعی می‌کنند به بهترین نحو انجامش دهند.
3- در این افراد کمتر احساس ترس و نگرانی می‌بینید.
4- بیشتر سعی می‌کنند در جمع و فعالیت‌های دسته جمعی حضور داشته باشند. احساسات و نظراتشان را به راحتی بیان می‌کنند و از عقاید خود دفاع می‌کنند.
5- افراد با اعتماد به نفس، دید مثبتی به مسائل دارند. نیمه پر لیوان را می‌بینند و نقاط قوتشان پررنگ‌تر جلوه می‌کند.

در مقابل اگر فرزندی فاقد اعتماد به نفس دارید، این علائم در او مشهود است:
1- شخصیت این افراد معمولا درون‌گراست و از شرکت در جمع دوری می‌کنند.
2- توانایی‌هایشان را دست کم می‌گیرند. منفی‌نگر هستند و بیشتر نقات ضعف‌شان را می‌بینند.
3- اضطراب، ترس و نگرانی را به وضوح در چهره فرزندتان می‌بینید.
4- افکار منفی که در ذهن این افراد وجود دارد، آرامش را از آن‌ها گرفته و باعث پرخاشگری فرزندتان می‌شود.
5- ترس از شکست باعث می‌شود تا فرصت‌های یادگیری را از خود بگیرند و از شرکت در مسابقات، کلاس‌های آموزشی گروهی و بازی‌های دسته جمعی خودداری کنند.
6- گوشه‌گیر و خجالتی هستند و قادر به بیان عواطف و احساسات خود نیستند.
7- در بحث‌های گروهی معمولا ساکت هستند، اظهارنظر نمی‌کنند و قادر نیستند از عقایدشان دفاع کنند.
8- هنگام صحبت کردن صدا و رنگ چهره‌شان تغییر می‌کند، دستشات می‌لرزد و به نفس نفس می‌افتند.
9- فرزند شما حتی در سنین بالاتر هم همواره وابسته به شما و فاقد قدرت تصمیم‌گیری است.

و اما چاره چیست؟
1- قبل از هر چیز فراموش نکنید فرزند شما نیازمند توجه و رسیدگی شما در همه زمینه‌هاست. به فرزندتان، دغدغه‌ها و مشکلاتش اهمیت دهید. به وجود او بها دهید. عشق و محبت را به او بیاموزید و به او احترام بگذارید.
2- در ذهن فرزند شما مجموعه‌ای از عقاید مثبت و منفی موج می‌زند. همواره عقاید و باورهای مثبت فرزندتان را تایید کنید، عقاید منفی او را با صبر و آرامش اصلاح و او را توجیه کنید.
3- به صحبت‌های فرزندتان خوب گوش دهید و در مورد مسائل مختلف با او گفت و گو و تبادل نظر کنید.
4- به هیچ‌وجه در بحث‌های دسته جمعی شخصیت فرزندتان را تحقیر نکنید.
5- به فرزندتان، علایق و نظراتش احترام بگذارید و او را جدی بگیرید.
6- به او کمک کنید تا نقاط قوت و توانایی‌های خود را بشناسد، نقاط ضعف خود را بپذیرد و بدون اضطراب و نگرانی آن‌ها را به حداقل برساند.
7- موفقیت‌های فرزندتان را هرچند کوچک، دائم یادآوری کنید و آن‌ها را بزرگ و ارزشمند جلوه دهید.
8- برای فرزندتان هدف‌های کوچکی تعریف کنید که دستیابی به آن‌ها آسان باشد و برای رسیدن به هدف، پاداش و تشویق در نظر بگیرید.
9- فرزندتان را تشویق کنید تا در بازی‌های گروهی، مسابقات و ورزش‌های مورد علاقه‌اش شرکت کند و تا می‌توانید برای او فرصت‌های یادگیری و کسب موفقیت ایجاد کنید.
10- ایجاد محیط امن و آرام در خانه به آرامش و خودباوری فرزندتان کمک خواهد کرد. فرزندانی که در محیط‌های پر تنش و پر استرس زندگی می‌کنند و عشق و محبت را بین والدین خود نمی‌بینند، افرادی مضطرب و بدون اعتماد به نفس هستند.
11- در مقابل کارهای بد، رفتارهای زشت و اشتباهات فرزندتان با احتیاط عمل کنید. گاهی انتقادها و تنبیه های زشت شما اعتماد به نفس را از فرزندتان گرفته و او را گوشه‌گیر و منزوی می‌کند.
12- در به‌کارگیری روش‌های تنبیه دقت کنید. ترس از تنبیه والدین گاهی باعث می‌شود فرزند شما فرصت‌های جدید یادگیری و آموزش را از خود بگیرد.
13- با واگذار کردن مسئولیت به فرزندتان، این باور را در او ایجاد کنید که «من می‌توانم»

فرزندتان را باور کنید تا او نیز خود را باور کند.
الناز رضوانی