به گزارش ايسنا و به نقل از گيزمگ، گونه‌اي از کيسه‌داران موسوم به مولگاراي دم‌يالدار که تصور مي‌شد بالغ بر يک قرن است که منقرض شده‌اند، در صحراي استراليا کشف شد.
کيسه‌داران(Marsupialia) فرورده‌اي از پستانداران هستند که مشخصه‌شان دارا بودن يک کيسه در بدن است که در آن نوزادان خود را بزرگ مي‌کنند. همانندي آنها با ديگر پستانداراني که در فرورده جفت‌داران طبقه‌بندي مي‌شوند، در اين است که هر دو زنده‌زا هستند و اين آنها را از تک‌سوراخياني چون نوک‌اردکي و مورچه‌خورک متمايز مي‌کند.
با اين حال برخلاف ديگر پستانداراني که فرزندان خود را در شکلي کامل با دارا بودن اعضاي زيستي به دنيا مي‌آورند، کيسه‌داران نوزاداني کم رشديافته به دنيا مي‌آورند که به هيچ وجه قادر به زندگي در دنياي طبيعي بيرون نيستند و ناچارند به درون کيسه مادر بروند تا از شير مادر تغذيه کنند.
از ديدگاه تکامل، کيسه‌داران نمونه‌اي يکتا و مهم از چگونگي خو گرفتن به طبيعت و زادآوري را به نمايش مي‌گذارند.
از شناخته شده‌ترين کيسه‌داران مي‌توان به کانگورو، کوآلا، وامبت، و شيطان تاسماني اشاره کرد.
به جز صاريغ ويرجينيا که در آمريکاي شمالي نيز يافت مي‌شود، ديگر کيسه‌داران همگي در نيم‌کره جنوبي زندگي مي‌کنند.
نزديک به 70 درصد از 334 گونه موجود در اين فرورده در استرالزي، که شامل استراليا، گينه نو و جزاير نزديک به آنها مي‌شود، يافت مي‌شوند و 100 جانور ديگر باقي‌مانده نيز ساکن قاره آمريکا هستند.
بيشتر آنها در آمريکاي جنوبي به سر مي‌برند و تنها 13 گونه در آمريکاي مرکزي زندگي مي‌کنند.
پديد آمدن تبادل بزرگ در دوران پالئوسن باعث هجوم پستانداران جفت‌دار به آمريکاي جنوبي و انقراض گونه‌هاي بسياري از کيسه‌داران شد.
هنگامي که مولگاراي دم‌يالدار در سراسر بيابان‌هاي استراليا گسترده شد، عمدتا توسط خرگوش‌هاي وحشي، گربه‌ها و روباه‌ها کشته شدند.
اين کيسه‌دار شکارچي گوشت‌خوار در طول يک قرن در نيوساوث‌ولز ديده نشده بود، اما محققان محيط زيست از يکي از دانشگاه‌هاي سيدني اخيرا اين موجودات را دوباره در اين منطقه در صحت و سلامت يافتند.
مولگاراي دم‌يالدار اگرچه در نگاه اول به نظر مي‌رسد که يک موش است، اما بيشتر به شيطان تاسماني نزديک است.
اين کيسه دار گوشت‌خوار با خزهاي به رنگ شن که بدنش را پوشانده و يال سياهي که روي دم خود دارد و نام خود را از آن گرفته است، پستانداران کوچک، خزندگان و حشرات را شکار مي‌کند.
مولگارا همانند بسياري ديگر از گونه‌هاي بومي استراليا پس از ورود اوليه اروپايي‌ها و وارد شدن خرگوش‌هاي وحشي و روباه‌ها به استراليا، تلاش کرد زنده بماند.
شکار توسط روباه‌ها و رقابت با خرگوش‌هاي وحشي براي تصاحب زمين، جمعيت باقي‌مانده از مولگاراها را به دورافتاده‌ترين نقاط استراليا راهي کرد. تا اينکه اين موجودات در حدود 100 سال پيش در نيوساوث‌ولز منقرض شده فرض شدند.
اکنون يک پروژه حفاظت از گونه‌هاي نادر در استراليا، به خصوص مولگارا در حال شکل‌گيري است.
"جيمي نوريس"، مدير پارک‌هاي ملي و حيات وحش مي‌گويد: هدف اين پروژه بازگرداندن گونه‌هايي از پستانداران است که بيش از 90 سال است در زيستگاه طبيعي خودشان در پارک ملي استورت(Sturt) ديده نشده‌اند.
وي افزود: خرگوش‌ها، گربه‌ها و روباه‌ها توسط کشيدن حفاظ از دسترسي به 20 کيلومتر مربع از پارک ملي استورت محروم مي‌شوند تا گونه‌هاي در معرض خطر در امان باشند.
طي چند دهه گذشته، شکار باعث کاهش تعداد گربه‌هاي وحشي و روباه‌ها شده است، در حالي که ويروس‌ها به کنترل جمعيت خرگوش‌ها کمک کرده‌اند. در نتيجه، جمعيت مولگارا در اين مناطق به حالت عادي بازگشته است و قلمرو آن گسترش يافته است.
خوشبختانه برنامه‌هاي حفاظتي به تثبيت جمعيت گونه‌هاي مختلف کمک کرده است.
"ريس پدلر"، هماهنگ کننده پروژه‌هاي حفاظتي مي‌گويد: سال آينده ما بايد شروع به ريشه‌کني حيوانات شکارچي و خرگوش‌ها از يک منطقه بزرگ کنيم که بدون شک به مولگاراها کمک خواهد کرد.
منبع: ايسنا