به گزارش ايسنا و به نقل از تک‌تايمز، مگس آلکالي يا قليايي مي‌تواند به زير آب شيرجه بزند و بدون خيس شدن به سطح آب بازگردد.
مطالعه جديد محققان دانشگاه واشنگتن نشان داد خيس نشدن اين حشره به اين دليل است که موي بدنش مي‌تواند يک حباب هوا ايجاد کند که بدن آن را احاطه مي‌کند.
مگس‌هاي قليايي همچنين که به عنوان "Ephidra hians" نيز شناخته مي‌شوند، حشرات مودار کوچکي هستند که در ساحل درياچه مونو در کاليفرنيا زندگي مي‌کنند.
آنها مي‌توانند به زير آب درياچه شيرجه بزنند و از جلبک‌ها تغذيه کنند و مي‌توانند آب‌هاي بسيار شور و قليايي را تحمل کنند.
هنگامي که آنها زير آب هستند، مي‌توانند نفس بکشند و تخم خود را بگذارند و بعد از آن کاملا خشک از آب درياچه شور بيرون بيايند.
سوال اين است که چگونه مي‌توانند اين کار را انجام دهند و در عين حال خشک بمانند. زيست شناسان اين سوال را براي مدت بسيار طولاني در ذهن داشتند.
"فلوريس ون بروگل"، دانشجوي فوق دکتري دانشگاه واشنگتن، به منظور کشف اين راز با محققان همکاري کرده است.
به منظور کشف راز خشک ماندن مگس قليايي بعد از شيرجه رفتن زير آب، محققان سعي کردند حسگري بسازند که بتواند نيروها را اندازه‌گيري کند و آن را همراه با فيلمبرداري با سرعت بالا، اسکن ميکروسکوپ الکتروني و دستکاري شيمي آب استفاده کردند.
مطالعه "ون بروگل" نيز توسط کميته ملي جغرافيايي براي تحقيقات و اکتشافات، پشتيباني مالي شد.
محققان دريافتند که مگس قليايي مي‌تواند اين کار را انجام دهد، زيرا داراي ويژگي‌هاي خاصي است که مي‌تواند به آب‌هاي بسيار قليايي درياچه مونو غلبه کند.
اين مگس با تعداد بسيار زيادي از موهاي نازک پوشيده شده است که با يک نوع خاص از موم پوشيده شده‌اند.
موي بدن اين مگس اجازه مي‌دهد مگس يک حباب هوا در اطراف خود ايجاد کند. اين حباب هوا به عنوان يک "ريه خارجي" عمل مي‌کند که مانع مرطوب شدن مگس مي‌شود.
محققان مي‌گويند وجود اين نوع از مو در بدن مگس يک مثال از "تکامل عملي" است.
"ون بروگل" گفت: اين مگس‌ها به زير آب فرو مي‌روند، به طوري که بتوانند از جلبک‌هاي فراوان که در آنجا رشد مي‌کنند، تغذيه کنند.
اين درياچه ماهي ندارد، زيرا ماهي‌ها نمي‌توانند در مواد شيميايي سنگين اين درياچه زندگي کنند. بنابراين، مگس هيچ شکارچي بزرگي ندارند. نبود ماهي‌ها دليل تمايل بيش از حد مگس‌ها به شيرجه زير آب است.
مگس قليايي با توانايي‌هاي قابل توجهي که دارد، محققان را به خود علاقه‌مند کرده است، به طوري که حتي توجه نويسنده معروف آمريکايي، "مارک تواين" را نيز جلب کرده‌اند. "مارک تواين" در مورد مگس قليايي در کتابش «زندگي سخت» در سال 1872 نوشته است.
اين مطالعه در مجله آکادمي ملي علوم (Proceedings of the National Academy of Sciences) منتشر شده است.
منبع: ايسنا