چگونه یک کانون تربیتی خوب انتخاب کنیم؟

تجربه نشان داده است که برخی گروه ها و تشکل ها از خامی و هیجان نوجوان ها سوءاستفاده می کنند و باعث نابودی آنها می شوند؛ در حالی که نوجوان به خاطر احساس تعلق شدیدی که به آن گروه دارد، حتی اشتباه های فاحش آنها را نیز متوجه نمی شود.
بسیاری از نوجوان ها ارتباط های فردی بیرون از خانه دارند، اما برخی از آنها به محیط تربیتی مدرسه، مسجد، هیأت یا هر نوع کانونی جذب می شوند. اولین گام مهم هر خانواده در چنین مواردی شناخت کانونی است که نوجوان را به سمت خود جذب کرده است. اگر زود اقدام کنیم، قبل از آنکه یک گروه نامناسب بتواند نوجوان ما را جذب کند، می توانیم با ابزارهای نرم یا سخت مانع شویم. مثلاً اگر در همان اولین گام، نوجوان خودمان را همراهی کنیم و با او به کانون مورد نظر برویم و طوری هم رفتار نکنیم که باعث حس سرافکندگی نوجوان بشویم، فرزندمان نظر ما در قبال آن مجموعه را پذیرا خواهد بود. او می بیند که ما با بزرگ شدن، مستقل شدن و مطرح شدن او مخالفتی نداریم و صرفاً می خواهیم او را در قبال افراد ناباب حفظ کنیم.

مشکل را با نوجوان در میان بگذارید
اگر شواهدی دیدیم که ما را نگران کرد، می توانیم آنها را با نوجوان مان در میان بگذاریم و نظر او را بخواهیم. غالباً او یک نیاز عمومی دارد و آن را در این گروه دنبال می کند. باید در گفتگو با نوجوان این نیاز را تشخیص بدهیم، و او را به چند گروه سالم که این نیاز را برآورده می کنند، هدایت کنیم و به او اختیار بدهیم تا عضو هر کدام که دوست داشت، بشود. در همین حین اگر مشکل گروه مورد نظر حاد است، قطعاً اطلاع دادن به مراجع قانونی مرتبط نیز ضروری است.

آیا کانون به رشد او کمک می کند؟
حال اگر در گام شناخت متوجه شدیم که کانون مورد نظر مشکلی ندارد، باید بدانیم عضویت فرزند ما در آنجا می تواند به رشد او کمک کند. درست است که وقت زیادی از فرزند ما می گیرد و اندکی از خانواده دور می شود، اما تجربه زندگی او بیشتر می شود؛ نیاز او به استقلال و مفید نشان دادن خود برآورده می شود. دوستان و الگوهای رفتاری خوبی پیدا خواهد کرد. حرف هایی را که از شما نمی شنود، از زبان آنها می شنود. وقت های آزاد خود را با آنها صرف می کند و از آفت ها دور می شود. متذکر باشید که اگر این کارها را با این گروه نکند، با خانواده نیز انجام نخواهد داد و به سمتی می رود که معلوم نیست شما در آنجا حوزه نفوذی داشته باشید. اگر با نوجوان خودتان در گروه ها و کانون های مثبت و سازنده همراه شوید و بگذارید که با آنها باشد، آنها او را به سمت شما هل خواهند داد. هیچ گروه تربیتی مثبتی نیست که نوجوان را با رعایت احترام والدین و مسئولیت پذیری در خانواده تشویق نکند. اگر این کار را نمی کند، گروه خوبی نیست!

گاهی فرزندتان نمی خواهد به این مراکز برود
پس اگر مرحله شناخت را پشت سر گذاشتید و دیدید که کانون مورد نظر واجد صلاحیت است و اعتماد کردید که فرزندتان قدری از آغوش شما دور شود و در محفل گرم آنها قرار بگیرد؛ حال باید بدانید که کار تمام نشده و باید در تعامل با این کانون تربیتی باشید. یک روز می بینید که فرزندتان با اخم از کانون برمی گردد و می گوید: «دیگه نمی رم»! شما نباید این حرف را جدی تلقی کنید؛ اما آن را پیگیری کنید. چیزی نوجوان شما را آزرده است و شما باید از آن سر در بیاورید. بدون آنکه بخواهید اصطلاحاً «گیر» بدهید، باید بفهمید که ماجرا چیست.
اگر اشتباه، سوء تفاهم و هر چیزی از طرف فرزند شما بود و می توانستید او را آرام کنید، اقدام کنید؛ اما اگر مشکل از سمت کانون بود، کانون را غیاباً محاکمه و تخطئه نکنید. به خاطر داشته باشید اگر فرزند شما به این کانون های خوب نرود، معمولاً در خانه نیز بند نخواهد شد. فرزندتان را موقتاً آرام کنید. امکان دارد یک مربی در کانون به فرزند شما بی اعتنایی کرده باشد، یا فرزندتان احساس می کند در تقسیم جوایز به او اجحاف و حقش رعایت نشده است؛ یا با هم گروهی های کانون جر و بحث داشته و ... . مورد را با مسئول کانون در میان بگذارید. قاعدتاً چون کانون خوبی است، مسئول خوبی هم دارد و مسأله حل می شود. اگر چنین مسئولی نداشت، بدانید که کانون خوبی نیست!

اگر کانون با فرهنگ خانواده سازگار نبود، چه کنیم؟
یک روز هم امکان دارد شما تصمیم بگیرید که فرزندتان را دیگر به کانون نفرستید، چرا که رفتارش در خانه قابل تحمل نیست. چیزهایی می گوید و با پدر و فامیل طوری برخورد می کند که انگار شستشوی مغزی شده است. حال شما عصبانی هستید. ابتدا خود را کنترل کنید و ببینید که آیا فرزندتان حرف ناحق می زند، یا حرفش درست است ولی با فرهنگ خانوادگی شما سازگار نیست.
پیش آمده که نوجوان بعد از حضور در کانون تربیتی نسبت به رعایت حجاب، گوش نکردن موسیقی، ندیدن ماهواره و ... حساس شده و نسبت به خانواده نگاه و رفتار محکوم کننده پیدا کرده است. آیا فرزندتان حق ندارد که می خواهد با دختر عمویش دست ندهد؟ آیا حق ندارد که وقتی شما شوهای ماهواره را نگاه می کنید به اتاق خودش برود؟ می بینید که حق دارد. پس خوشحال باشید که کانون، فرزندتان را به مسیر خوبی هدایت کرده است.
البته اگر رفتارش تنش آفرین است، این جنبه را یا خودتان به او متذکر شوید یا از مسئول کانون بخواهید که به فرزندتان یادآور شود. رعایت احکام دین به معنی تندی کردن با پدر و مادر و عصبانیت به خرج دادن نیست. نوجوان شما مسیر خودش را درست می بیند و راه زندگی خانواده اش را غلط می پندارد؛ شاید حق با او باشد، او دلیلی ندارد دعوا و بگومگو در خانه حاکم شود. یک کانون فرهنگی- تربیتی خوب، به نوجوان تفهیم می کند که حسن خلق داشته باشد.
البته امکان دارد رفتار فرزندتان نادرست باشد؛ یا حرفی را می زند که با دین و فرهنگ و عقل و منطق سازگار نیست. از مسئول کانون پیگیری کنید، شاید یکی از برنامه ها یا مربی های کانون دارد خارج از خط می رود. هیچ کانون خوبی، معصوم نیست. همواره امکان خطا وجود دارد. این بزرگترها هستند که باید مراقب باشند؛ سع صدر به خرج بدهند و جلوی انحراف ها را بگیرند. قاعدتاً مسئول کانون نگرانی و دغدغه شما را پیگیری خواهد کرد.

تعامل شما با کانون می تواند عمیق تر بشود
کانون ها اغلب نیازمند کمک های مالی و غیرمالی هستند. شما با کمک مالی خودتان به کانون نه تنها محبوب فرزند خودتان می شوید، بلکه به تربیت نوجوان های دیگر نیز کمک می کنید. خیلی اوقات نیز شما امکاناتی دارید که می توانید به رایگان یا با هزینه کم در اختیار کانون بگذارید؛ دریغ نکنید. اما با کانون هماهنگ باشید. شما شناخت کامل از مربی ها و نوجوان های حاضر در کانون ندارید و امکان دارد نیت خیر شما، باعث شر شود. فکر می کنید اگر دوستان نزدیک فرزندتان در کانون را به ویلای خارج شهر خودتان ببرید، به آنها لطف کرده اید؛ اما شاید اینطور نباشد! با مسئول کانون مشورت کنید. اگر هیچ امکان مادی هم ندارید، می توانید نیروی انسانی خودتان را در اختیار کانون بگذارید. در بعضی اردوها به عنوان مربی شرکت کنید. حضور شما در کانون باعث بهبود کیفیت رابط شما با فرزندتان و بهبود فضا و عملکرد کانون می شود. حتماً در جلسات توجیهی کانون حاضر شوید و از نزدیک در جریان امور قرار بگیرید.

منبع: تبیان

دسته بندی اخبار

به کانال رسمی مبتکران در تلگرام بپیوندید