اخبار
دوشنبه، 30 اردیبهشت 1398
 معمای ۱۰۰ ساله خرده شیشه‌های زرد در بیابان مصر حل شد

معمای ۱۰۰ ساله خرده شیشه‌های زرد در بیابان مصر حل شد



حدود ۱۰۰ سال است که خرده شیشه‌های حاضر در بیابان مصر به صورت یک معما در آمده است، اما دانشمندان اکنون دیگر می‌دانند که اینها از کجا آمده‌اند و کدام یک از فرضیه‌ها درست بوده است.

 

به گزارش ایسنا و به نقل از تک‌تایمز، خرده شیشه‌های زرد رنگ اسرارآمیز در وسعت چندین هزار کیلومتر مربع در بیابان مصر یافت می‌شوند و تقریباً یک قرن است که محل بحث هستند و منشأ آنها مورد سوال است.

این شیشه‌های زرد رنگ که برای تزئین لباس و دیگر وسایل فراعنه مصر نظیر توت‌عنخ‌آمون مورد استفاده قرار گرفته‌اند حدود ۲۹ میلیون سال پیش تشکیل شده‌اند اما منشأ پیدایش آنها تاکنون ناشناخته مانده بود.

فرضیه‌ها می‌گفتند که این شیشه زرد یا به علت برخورد شهاب سنگ یا سوختن یک جرم نزدیک به زمین در جو زمین و بارش بقایای آن بر روی زمین که به عنوان "انفجار جوی" شناخته می‌شود به وجود آمده‌اند.

فرضیه دوم پس از وقوع یک رویداد مشابه در سال ۲۰۱۳ در روسیه تضعیف شد، چرا که یک انفجار جوی باعث آسیب جدی به اموال و آسیب دیدگی انسان‌ها شد اما موجب ذوب شدن مواد سطحی نشد. بنابراین فرضیه برخورد شهاب سنگ قوت گرفت.

محققان دانشگاه کورتین استرالیا به منظور تعیین اینکه کدام یک از این فرضیه‌ها بیشتر احتمال دارد، دانه‌های کوچکی از زیرکن‌های معدنی(Zircon) در خرده شیشه‌های بیابانی را بررسی کردند و شواهدی از "ریدایت"(Reidite) یافتند که از قرار گرفتن زیرکن تحت فشار بالا تشکیل می‌شود.

در حقیقت "ریدیت" فقط طی برخورد شهاب سنگ شکل می‌گیرد و تنها در دهانه‌های ایجاد شده توسط برخورد شهاب سنگ‌ها یافت می‌شود که نشان می‌دهد فرضیه مربوط به برخورد شهاب سنگ قابل اعتمادتر است.

دکتر "آرون کاوسی" سرپرست این تحقیق گفت: هر دو رویداد برخورد شهاب سنگ و انفجار جوی می‌توانند باعث ذوب شدن مواد سطح زمین شوند، با این حال تنها اثرات برخورد شهاب سنگ می‌تواند مواد معدنی پرفشار را تشکیل دهد. بنابراین پیدا کردن شواهدی از "ریدیت" نشان می‌دهد که این خرده شیشه‌های زرد رنگ به دلیل اثرات ناشی از برخورد شهاب سنگ ایجاد شده‌اند.

علاوه بر این محققان خاطرنشان می‌کنند که تا به امروز نمونه‌های تأیید شده از چنین موادی بر اثر انفجار جوی در سوابق زمین‌شناسی وجود ندارد.

این مقاله پژوهشی در مجله Geology منتشر شده است.



منبع: ایسنا