|
به گزارش سرویس فناوری ایسنا، این ابزار که «ارتباط متراکم و جایگزین» (AAC) نام دارد، شامل یک ماسک بینی/دهان است که توسط یک شلنگ به یک رایانه متصل شده است.
زمانی که بیمار با الگوی خاصی نفس می‌کشد، این نرم‌افزار سفارشی الگو را به عنوان بازنمودی از عبارت یا واژه‌ای خاص تشخیص می‌دهد.
در واقع کاربر تصمیم می‌گیرد چه الگوهایی معادل چه لغاتی هستند و نرم‌افزار هم در ادامه، این تناظر را یاد می‌گیرد. زمانی که این الگو شناسایی شد، سیستم از مبدل کلامی برای ادای بلند واژگان استفاده می‌کند.
تاکنون محققان 97.5 درصد در آموزش‌دادن این سیستم برای تشخیص‌دادن واژگان و عبارات با استفاده از سیگنال‌های تنفسی موفق عمل کرده‌اند.
این ابزار می‌تواند شیوه برقراری ارتباط افراد دارای ضعف شدید عضلانی یا دیگر اختلالات کلامی را متحول کند.
در بخش مراقبت‌های ویژه، این فناوری پتانسیل کاربرد در تشخیص زودهنگام سندروم قفل‌شدگی را دارد و برای نخستین بار به بیماران امکان برقراری ارتباط کارآمد از طریق تنفس را می‌دهد. عمل تنفس تقریبا نیازمند هیچ کلام و حرکت جوارح یا صورت نیست.
سندروم قفل‌شدگی یک حالت بالینی خاص است که با وجود عدم‌تحرک اندام‌های بیمار، بیداری و هوشیاری وی حفظ می‌شود.
منبع:ایسنا
|